Als laatste komt de sense-antenne , probe of hoe je het ook wilt noemen aan bod .
Het doel van de sense-antenne is om het elektrisch veld , dit in tegenstelling tot de ferrietantenne die het magnetisch veld gebruikt, te "vangen" en elektrisch samen te voegen met het signaal van die ferrietantenne.
Waarom en hoe dit moet gebeuren is beschreven in het artikeltje dat in de rechtse kolom staat onder de titel " een beetje antennetheorie ". Dit laatste is een beetje schamper bedoeld , het is wel even doorbijten op die tekst. Ik ben er in elk geval nog niet volledig uit en kom ook andere theorieën tegen wat dit alles niet geheel duidelijk maakt .Zo zit ik nog verveeld met het geval 90° faseverschuiving . Dit wordt altijd aangehaald om het antennediagram dat normaal een 8-vorm heeft om te zetten naar een niervorm dankzij die 90° faseverschuiving. Niets aan de hand denkt U, maar U mag niet vergeten dat de E-en H-veld op zichzelf ook al 90° verschoven zijn , althans als we over het quasi-stationair veld spreken , anders zijn ze wél in fase! ( bij het stralingsveld dus).Het quasi-stationair veld is het veld dat nog aan de " antenne plakt " en zich tot de golflengte/2PI uitstrekt , waarna het overgaat naar het stralingsveld. Op een afstand van 4 a 5 golflengtes zou de invloed van het stationair veld nihil zijn . Als dit allemaal waar is , wilt dit dan zeggen dat we onze kit moeten afregelen minimum op 5 maal 80m = 400m afstand van de vos . En dat dan dichter bij de vos er een ongewenste faseverschuiving optreedt die ons antennediagram verstoort in negatieve zin .
De praktijk zal dit moeten uitwijzen , dit alles is dus theorie!
Nu nog het schema: Er is een gekozen voor een FET en dat is een begrijpelijke keus omdat een FET een hoge ingangsweerstand heeft . De FET zal daardoor het antennetje minimaal belasten . Het antennetje is heel kort in vergelijking met zijn golflengte en zal daardoor sterk capacitief zijn . Het signaal wordt dan nog eens via een condensator aangeboden op de gate van T1. De weerstand R1 legt deze gate galvanisch aan massa . De FET is geschakeld als " common source" dit is te zien doordat de source ontkoppeld is met C2. Nog in de source staat een weerstand van 1k ( R2) . Deze stelt in feite de FET in en wel zodanig dat de gate negatief staat t.o.v. de source en hoe groter deze weerstand , hoe negatiever dan de gate staat . Het werkingspunt dat hiermee bepaalt wordt op de FET -ingangskarakteristiek bepaalt hiermee ook de versterking van deze FET. In de drain staat dan een spoel die meegewikkeld wordt op de ferrietstaaf en zo de inkoppeling bewerkstelligt .De wikkelzin op de ferrietstaaf is ook nog eens van belang , anders zou je wel eens van de vos kunnen weglopen ipv er naar toe! Om nog even op de sourceweerstand terug te komen , wij hebben een trimmer voorzien in serie met deze weerstand om meer soepel de instelling en daardoor de versterking te regelen . Dit staat niet op dit schema.
Omdat slechts de sens-antenne op verzoek moet ingeschakeld worden , is er een drukknopje voorzien .
Er wordt op gewezen dat de FET gevoelig is voor statische lading die de gate kan vernietigen . Daarom is enige voorzichtigheid geboden bij aanraken van de sense-antenne.Soms worden hier ook wel twee antiparallel geschakelde diodes tussen de gate en de massa gesoldeerd om de ze gate te beschermen .
Ziezo , ik denk dat het schema nu volledig besproken is en dat we naar de praktijk kunnen overgaan .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten